چطور چای زعفران درست کنیم؟

زعفران یا زرپران یک ادویه خوش عطر و فوق‌العاده خوش رنگ است که از گل زعفران با نام علمی Crocus Sativus تهیه میشود.

گل زعفران بیشتر در خاورمیانه و بخش کوچکی از اروپا رشد میکند و معمولا در ایران، هند و یونان و به تازگی در افغانستان کشت میشود.

این گل ظریف تنها در سه تا چهار هفته در فاصله ماه های مهر و آبان گل میدهد. گل زعفران کلاله هایی به رنگ قرمز تیره تولید میکند که با دقت زیاد و با دست چیده و سپس خشک میشوند. کلاله های خشک شده در واقع همان ادویه خوش رنگ و عطر زعفران است.

از زعفران در آشپزی برای رنگ و عطر دادن به غذا استفاده میشود، همچنین در صنعت پارچه برای رنگرزی نیز از آن استفاده میشود، جالب ست بدانید در صنعت عطر سازی هم از عطر خوش زعفران استفاده میشود.

مانند بسیاری از گیاهان و ادویه ها از زعفران نیز میتوان در تهیه چای استفاده نمود و اصطلاحا به آن چای زعفران میگویند.

امروزه بیشتر از زعفران برای مصارف آشپزی استفاده میشود. در برخی موارد از این ادویه به عنوان درمان های جایگزین نیز بهره میبرند.

در ادامه بیشتر با خواص و مضرات چای زعفران و همچنین طرز تهیه یک چای زعفران خوب آشنا میشویم.

تاریخچه زعفران

گل های زعفران حدود 20-30 سانتیمتر ارتفاع دارند. چیزی حدود 3 سال زمان میبرد تا بذر های زعفران گل بدهند. هر یک بذر زعفران حدود 3 تا 4 گل میدهد و هر گل سه کلاله زعفران دارد!!!

زعفران یکی از گرانترین ادویه های دنیا محسوب میشود، چرا که فرایند کاشت تا برداشت این محصول زمان بر است و همچنین فرایند برداشت این ادویه کاملا سنتی و دستی است و همچنین برای هر یک کیلو زعفران باید مقدار زیادی کلاله زعفران برداشت و خشک شود.

در نتیجه این ادویه از گرانترین ادویه های موجود در دنیاست.

تاریخچه زعفران بسیار قدیمی است و این گیاه خاص حدود 3500 سال قدمت دارد. در گذشته مردم برای درمان بسیاری از مشکلات جسمی خود از زعفران استفاده میکردند.

مشکلات ادرار، مشکلات قاعدگی، اختلالات چشم، درمان زخم، مشکلات گوارشی، غده ها و تومور ها، اختلالات روحی از جمله مشکلاتی بودند که مردم در گذشته با کمک زعفران آنها را بهبود میدادند.

خواص چای زعفران چیست؟

چای زعفران داروی ضد افسردگی طبیعی

اصطلاحا به زعفران نور خورشید هم میگویند، علت این نام گذاری رنگ قرمز و نارنجی آن نیست. بلکه این عقیده وجود دارد که زعفران میتواند خلق و خو را تقویت کند، البته ممکن است که از لحاظ علمی هم حقیقتی در پشت این ادعا وجود داشته باشد.

یکی از تحقیقات قدیمی در رابطه با مصرف چای زعفران در مجله ethnopharmacology مصرف این چای همانند مصرف داروی فلوکستین برای درمان افسردگی های خفیف تا متوسط را موثر دانست.

بررسی های به عمل آمده در مجله  Integrative Medicine نیز مصرف چای زعفران را روی افراد بالای 18 سال مطالعه نمود.  محققان این مجله دریافتند مصرف زعفران به بهبود علائم افسردگی کمک میکند.

ممکن است مصرف چای زعفران برای افرادی که مصرف داروهای ضد افسردگی را تحمل نمیکنند مفید باشد.

اما هیچ‌یک از تحقیقات صورت گرفته به طور قطع و یقین مصرف چای زعفران را برای درمان افسردگی از خفیف تا شدید را موثر نمیداند.

سلامت قلب

زعفران دارای مواد شیمیایی مختلفی است. برخی از این ترکیبات شیمیایی برای کاهش فشار خون مفید هستند و شرایط مناسب را برای حفاظت از قلب در برابر بیماری های قلبی را فراهم میکند.

تحقیقاتی که روی موش های آزمایشگاهی انجام شد مشخص کرد که مصرف زعفران موجب کاهش فشار خون میگردد. همچنین آزمایش انجام شده روی خرگوش ها از کاهش کلسترول و کاهش سطح تری گلیسیرید خون حکایت دارد.

بهبود سندروم پیش از قاعدگی (PMS)

سندروم پیش از قاعدگی گستره وسیعی از مشکلات را شامل میشود از نوسانات احساسی تا ناراحتی های فیزیکی و جسمی. بعضی از خانم ها بیشتر دچار این سندروم میشوند و برخی کمتر، برای افرادی که میخواهند بدون کمک دارو این مشکلات را مدیریت کنند مصرف چای زعفران یک انتخاب مناسب است.

بهبود حافظه

زعفران حاوی دو ترکیب شیمیایی Crocin و Crocetin است، محققان معتقدند این ترکیبات شیمیایی به بهبود یادگیری و قدرت حافظه کمک میکنند.

تحقیقات فیتوتراپی با استفاده از موش ها نشان داده که زعفران میتواند به مشکلات یادگیری و بهبود حافظه کمک کند.

این تحقیقات امیدوار کننده نشان میدهد که زعفران ممکن است بتواند برای بهبود بیماری هایی که بر عملکرد مغز تاثیر میگذارند، مانند آلزایمر و پارکینسون مفید باشد.

مضرات مصرف چای زعفران

مضرات مصرف چای زعفران در شرایطی که بیش از 3 بار در هفته و با دوز بالا مصرف شود بسیار جدی است.

مصرف زعفران برای بانوان باردار توصیه نمی‌شود چرا که مصرف آن منجر به انقباضات رحم و سقط جنین میشود، در نتیجه مصرف چای زعفران برای خانم های باردار توصیه نمی‌شود. مصرف بیش از حد زعفران به کلیه ها آسیب میزند، از دیگر مضرات مصرف بیش از حد چای زعفران میتوان به  سردرد، اسهال، گیجی، حساسیت های پوستی نیز اشاره کرد.

مصرف چای زعفران تا چند فنجان مناسب است؟

بهتر است در مصرف این چای حد اعتدال رعایت شود، اولا در زمان تهیه آن به غلظت چای توجه شود، مصرف بیش از نصف قاشق چای خوری به ازای هر نفر خطرناک است.

بهتر است در زمان مصرف این چای از دوز کمتر استفاده شود، مصرف کمتر از 3 فنجان چای زعفران در هفته مناسب است. به جای چای زعفران میتوان از دمنوش به و دمنوش سیب استفاده کرد که از لحاظ طعم به چای زعفران نزدیک هستند و برای قلب نیز مفیدند.

زعفران را از کجا بخریم؟

در زمان خرید زعفران حتما آن را از فروشندگان معتبر تولید کننده تهیه کنید. این ادویه گران قیمت بازار تقلبی وسیعی دارد و احتمال دارد انواع تقلبی آن با مواد دیگری ترکیب شوند و از خاصیت زعفران بکاهند و یا حتی برای سلامتی مضر باشند.

طرز تهیه چای زعفران

دم کردن زعفران با آب جوش و به تنهایی بسیار غلیظ و سنگین است و ممکن است طعم آن را تلخ و قوی کند.

بنابر این بهتر است برای تهیه چای زعفران آن را با گیاهان دیگر و یا چای مخلوط کنید.

چند ایده مناسب برای تهیه چای زعفران

شیر چای زعفران

• زمان آماده سازی 15 دقیقه
• مناسب برای 2 فنجان

مواد لازم

• شیر یا شیر نارگیل یا بادام: 1 و 2/1 لیوان
• آب: 1 لیوان
• چای رویبوس: 2 قاشق چای خوری (اختیاری)
• زعفران: نصف قاشق چای خوری
• هل: 3 عدد (اختیاری)
• شیرین کننده: 2 قاشق چای خوری عسل یا استویا برای طعم دهی.

طرز تهیه

1. آب و هل را در یک ظرف کوچک روی حرارت قرار دهید تا به جوش بیاید.( هل اختیاری است)
2. اجازه میدهیم تا دانه های هل 3 دقیقه بجوشد.
3. شعله را خاموش کنید و زعفران را به آب جوش اضافه نمایید و اجازه دهید 5 تا 8 دقیقه زعفران دم بکشد.
4. بقیه مواد را به مخلوط زعفران و آب اضافه کنید و مجدد شعله را روشن کنید و اجازه دهید تا شیر گرم شود و اما نگذارید بجوشد.
5. مخلوط چای را از صافی رد کنید و شیرین کننده مورد نظرتان را به آن اضافه نمایید.

چای سرد تابستانی زعفران (Saffron Iced Tea)

برای تهیه این سرد نوش تابستانی و خنک به چند ماده اولیه نیاز داریم، این نوشیدنی ریشه ایتالیایی دارد و برای پذیرایی یک عصر تابستانی انتخاب فوق العاده مناسبی هست.

• زمان آماده سازی 10 دقیقه
• مناسب برای 6 فنجان

مواد لازم

• چای رویبوس: 1 قاشق غذا خوری
• هلو: 1 عدد خرد شده
• ریحان: 5 برگ
• زعفران: 1 نیشگون (کمتر از نصف قاشق چای خوری)
• لیمو ترش تازه: 1 عدد
• شیرین کننده: 4 قاشق غذا خوری عسل، استویا، سکنجبین
• آب گرم: 3 لیوان
• آب سرد: 6 تا 8 لیوان

طرز تهیه

1. ظرف بزرگی بردارید و آب گرم، چای رویبوس و زعفران را در آن بریزید و اجازه دهید حدود 10 دقیقه با هم دم بکشند.
2. بعد از گذشت 10 دقیقه چای را از صافی رد کنید تا تفاله های چای رویبوس از آن جدا شوند. عسل را به مخلوط چای اضافه کنید و ترکیب کنید تا حل شود، سپس یک عدد لیمو ترش تازه را به سرد نوش اضافه کنید.
3. در یک پارچ بزرگ نصف هلو های خرد شده را به همراه برگ های ریحان بریزید و روی آن یخ اضافه کنید، سپس مخلوط چای سرد را به آن اضافه کنید. و سپس بقیه هلو های خرد شده را اضافه کنید و پارچ را با آب سرد و یخ اضافه پر کنید.
4. میتوانید همین الان با سرد نوش هلو و زعفران از میهمانان خود پذیرایی کنید و یا پارچ را حدود یک ساعت در یخچال قرار دهید تا طعم هلو، ریحان و زعفران با هم به خوبی ترکیب شوند.

این سرد نوش خوش عطر و رنگ جلوه بسیار زیبایی هم دارد و برای پذیرایی از میهمانان یک عصر تابستانی بسیار مناسب است.

درباره تانن

زمانی که خواص انواع چای یا گیاهان و میوه های خوراکی را می خوانیم با واژه تانن بسیار برخورد می کنیم. تانن درواقع چیست؟ تانن همان ماده ای است که باعث می شود وقتی میوه های نرسیده را میخوریم در دهانمان احساس گسی کنیم. تانن به صورت بیولوژیکی در گیاهان وجود دارد تا از آن ها در مقابل آفات محافظت کند. با طعم تلخ و گسی که ایجاد می کند آفات را از گیاه دور نگاه می دارد. تانن ها (یا تانوئید) یک کلاس از مولکول های بیو مولکول پتانسیل و پلی فنولی هستند که به پروتئین ها و سایر ترکیبات ارگانیک مانند اسیدهای آمینه و آلکالوئید ها متصل شده و رسوب می کنند. تانن ها در مواد طبیعی و مواد آلی، از جمله برگ و چوب حضور دارند. تانن یک ماده شیمیایی زرد یا قهوه ای است که در فرایند ساخت چرم و رنگرزی نیز استفاده می شود.

خواص تانن چیست؟

تانن ها مانند کاتی ها خاصیت آنتی اکسیدان ها را دارند با این تفاوت که تانن باعث ایجاد رنگ تیره تر در گیاه نیز می شود. اما چیزی که برای ما مهم است خواص تانن ها برای بدن ماست.

تانن ها دارای ویژگی های مهم nutraceutical هستند و این به این معنی است که آنها مواد زیست فعال هستند که اگر در رژیم غذایی برای مدت طولانی در دسترس باشند قادر به تولید اثرات مفید در بدن هستند. این خصوصیات عمدت ادر مورد تانن های فشرده است که به ویژه در چای، انگور، جو، میوه های جنگلی و سورگوم فراوان هستند و البته گیاهانی که از آنها عصاره ها به طور معمول تولید میشود به عنوان شاه بلوط، quebracho، تارا، و دیگران.

جلوگیری از پیری

تانن ها مولکول هایی هستند که برای سلامتی انسان ها به دلیل خواص آنتی اکسیدانی مفید هستند. آنها با محافظت ازبافت ها در مقابل عمل رادیکال های آزاد به بدن کمک کرده و مانع از پیری می شوند.

ضد سرطان

آنها همچنین خواص ضد سرطان رانشان داده اند. آن ها تحت شرایط خاصی قادر به مهار رشد سلول های سرطانی هستند. در مطالعات متفاوتی به عنوان عوامل حفاظت کننده در دستگاه ادراری و سیستم قلبی عروقی و سیستم ایمنی مورد بررسی قرار گرفته اند.

تقویت پوست

تانن ها در لوازم آرایشی برای مراقبت از پوست و جلو گیری از پیری و مبارزه با ریزش مو مورد استفاده قرار می گیرند، در حالی که استفاده از داروهای دیگر از آن ها برای به حداکثر رساندن عملکرد جنسی استفاده می شود.

آرامبخش و ضد استرس

تانن ها اغلب به عنوان ضد اضطراب نیز مطرح می شوند، زیرا مطالعات حیوانی نشان می دهد که می توانند انرژی متابولیسم و هضم پروتئین را کاهش دهند.

مواد حاوی تانن

میوه ها

انار، توت، زغال اخته و توت فرنگی حاوی تانن هستند.

آجیل

فندق، گردو، و پانک شامل مقدار زیادی از تانن ها هستند. بادام دارای محتوای کمتری است.

گیاهان

گندم، قارچ، زیره، آویشن، وانیل و دارچین حاوی تانن هستند.

حبوبات

اکثر حبوبات حاوی تانن هستند. لوبیای قرمز حاوی مقدار بیشتری از تانن ها است. بادام زمینی بدون پوسته دارای محتوای تانن بسیار کم است. نخود (لوبیا گاربانزو) دارای مقدار کمتر تانن است.

تانن در چای

چای های کمتر اکسید شده مانند چای سبز می توانند بسیار تند و تلخ باشند. این امر به این دلیل است که حاوی مواد شیمیایی دیگر مانند کاتچین ها هستند که شباهت خاصی با تانن دارند، اما رنگ تیره ندارند. در رسانه های محبوب درباره تانن های موجود در چای، ادعاهای فراوانی وجود دارد. برخی از گسترده ترین این ادعاها عبارتند از:

«چای حاوی اسید تانن است» این ادعا نادرست است. چای حاوی اسید تانن نیست. این اسطوره ناشی از سردرگمی میان تاننها (یک طبقه وسیعی از ترکیبات) و اسید تانیک، نوع خاصی از تانن است. چای حاوی تاننها به غیر از اسید تانن است.

«تانن ها برای شما بد هستند» این ادعا نیز اشتباه است. همانطور که در ادامه توضیح داده می شود، تانن ها هر دو تاثیر مثبت و منفی بر سلامتی دارند و مانند بسیاری از مواد، در حالتی که کم مصرف شوند برای سلامت مفید هستند.

برای افرادی مایل به جلوگیری ازمصرف تانن به دلایل پزشکی هستند، گزینه های زیادی وجود دارد. چای سبز وچای سفید و چای اولانگ های کم اکسیداسیون، تاننهای کمتری دارند، هرچند که در کاتچین ها غنی هستند.

به طوکر کلی، چای های غنی ازتانن ها تمایل دارند که راحت تر به دست آیند و ارزان تر از چای های کم تانن باشند. چای سیاه آسام، یکی از غنی ترین چای های سیاه است که حاوی تانن زیادی نیز هست.

آشنایی با انواع چای

در این مقاله چای مارکت نگاهی دارد به انواع چای که می‌توان آن‌ها را از طریق سفارش اینترنتی چای در بیش تر نقاط جهان، تهیه کرد.

نخست تذکر این نکته لازم است که چای در انواع رنگ‌ها و حالت‌ها وجود دارد، علت اصلی تفاوت رنگ انواع چای، در میزان اکسیداسیون آن‌ها است.

اکسیداسیون چای پس از جدا شدن برگ چای از ساقه‌ی چای آغاز می‌شود و میزان آن بستگی به نوع فرآوری به‌عمل‌آمده در مورد برگ چای دارد.

چای سفید (White Tea)

چای سفید از گلبرگ های تازه گیاه چای تولید میشود. چای سفید در نور طبیعی آفتاب خشک شده و اکسیده نشده اند. کم‌ترین میزان کافئین در چای سفید موجود است و مهم‌ترین مرکز کشت چای سفید در جهان، در استان «فوجیان» چین قرار دارد. وقتی برای اولین بار چای سفید را بنوشید، تقریباً احساس خواهید کرد که بی‌مزه و شبیه به آب است ولی بعد از مدتی در دهان و نفستان احساس یک مزه‌ی شیرین ملایم خواهید کرد. انواع این چای از طریق سفارش اینترنتی چای نیز قابل تهیه است.

 

چای زرد (Yellow Tea)

چای زرد یک نوع چای کم‌تر شناخته‌شده و نسبت به برخی از انواع دیگر چای تا حدی گران‌قیمت‌تر است.

مراحل فرآوری برگ چای زرد شبیه به مراحل فرآوری برگ چای سیاه است با این تفاوت که پوشش دادن برگ‌های چای توسط قرار دادن آن‌ها در نوعی بسته‌بندی‌های خاص و گاهی همراه با بخار دادن، یکی از مراحل اضافی فرآوری این نوع از چای است. در حقیقت، عمل اکسیداسیون در این چای، بسیار آهسته‌تر صورت می‌گیرد و درنتیجه چای زرد دارای طعمی ملایم‌تر از چای سبز می‌شود.

 

چای سبز (Green Tea)

رنگ آن سبز تیره و طعم آن نسبت به چای سیاه نافذتر است. چای سبز، کافئین کمی دارد و ایجاد عصبانیت یا بی خوابی نمی‌کند، تصفیه‌کننده و مفرح است. چای سبز چینی حدود 30 تا 35 میلی‌گرم کافئین در هر فنجانِ 8 اونسی دارد. (هر اونس حدود 31 گرم است) این میزان، در چای سبزِ ژاپنی 25 تا 30 میلی‌گرم است.

چای سبزهایی که در آخر نام آن‌ها «چی» (به معنای چای) می‌آید ژاپنی هستند و نام انواع چای سبز چینی اشاره به منطقه‌ی کشت آن‌ها دارد.

 

چای اُلانگ (Oolong)

این چای، یک نوع چای نیمه اکسیده شده است که براقی و شادابی چای سبز و خصوصیات فیزیکی و درهمیِ چای سیاه را دارد و از لحاظ طبقه‌بندی، بین چای سیاه و چای سبز قرار می‌گیرد. میزان کافئین آن متوسط بوده و بین میزان کافئین چای سبز و چای سیاه است.

مهم‌ترین مرکز کشت و فراوری انواع شگفت‌انگیز چای‌ اُلانگ، کشور تایوان و چین است.

 

چای سیاه (Black Tea)

این نوع چای، به‌طور کامل اکسیده شده است و رنگ آن مایل به قرمز تا مایل به قهوه‌ای و قهوه‌ای تیره است. چای سیاه، بیشترین نوع چای مصرفی در غرب و نقاطی از شرق جهان به شمار می‌رود. در هر فنجانِ هشت اونسی از چای سیاه، حدود 40 تا 60 میلی‌گرم کافئین وجود دارد. کشور چین دو گروه بزرگ از چای سیاه را تولید می‌کند یکی چای شمال چین و دیگری چای سیاه ایالت «یونان» چین.

 

چای پوئر (Puerah)

چای پوئر از نوعی تخمیر خاص چای سبز حاصل می‌شود و تخمیر آن حدود 6 ماه تا یک سال طول می‌کشد. چای پوئر ، مزه‌ای تند دارد و حتی می‌تواند از چای سیاه هم پررنگ‌تر باشد. یک فنجانِ هشت اونسی از آن دارای 60 تا 70 میلی‌گرم کافئین است. این نوع چای، دارای خواص پزشکی است. ازجمله، کاهش‌دهنده‌ی تری گلیسیرید و کلسترول، کمک‌کننده به تولید بزاق، کمک‌کننده به هضم غذا، از بین برنده‌ی اثرات الکل و هوشیار کننده است. به‌طور انحصاری در منطقه‌ی Puerah استان «یونان» چین رشد می‌کند. سفارش اینترنتی چای پوئر در چین از استقبال زیادی برخوردار است.

چای (Yerba Mahtay)

چای یربا ماته یک نوع چای و نوشیدنی باستانی و پزشکی است که جنبه‌ی فرهنگی نیز دارد. انواع مختلف این نوع چای از سوی سرخپوستان «گورانی» GUARANI آمریکای جنوبی به جهان معرفی شده است. در هر هشت اونس آن، حدود 35 میلی‌گرم کافئین وجود دارد. این چای، سالم، هوشیار کننده و تقویت‌ کننده‌ی اعصاب است و خواص مفید زیادی دارد.

چای گیاهی یا دمنوش (Herbal)

گاه آنچه به‌ عنوان چای گیاهی یا دمنوش خوانده می‌شود معمولاً فاقد کافئین است و از انواع گیاهان تشکیل شده است که نوشیدنی‌های محبوب مردم در نقاط مختلف جهان را تشکیل می‌دهد و بیش تر به خاطر خواص درمانی و سلامتی نوشیده می‌شود. شکوفه‌ها، ساقه‌ها و ریشه‌های گیاهان مختلف مانند زنجبیل از این جمله هستند.

 

چای سرخ (Rooibos)

این چای، متعلق به آفریقای جنوبی است. چای سرخ، یک نوع چای گیاهی و فاقد کافئین است. برگ‌هایی سوزنی شکل دارد. رویبوس را با استفاده از برگ‌های یک درختچه به نام آسپالاتوس لینیرایز (Aspalathus linearis) درست می‌کنند که معمولا در سواحل غربیِ آفریقای جنوبی رشد می‌کند. برای زیاد کردن طعمش آن را اکسیده می‌کنند و این عمل، رنگ آن را از سبز به قرمز تغییر می‌دهد. رویبوس سبز هم وجود دارد که تخمیر نشده است. این نوع رویبوس گران‌تر بوده و طعم علفی بیشتری نسبت به نسخه‌ی سنتی آن دارد. نکته‌ی دیگر رویبوس سبز این است که آنتی‌اکسیدان‌های بیشتری نسبت به رویبوس قرمز سنتی دارد. این مدل چای برای سلامتی بدن مفید است.

تاریخ چایی

تاریخچه چای در جهان را باید به شیوه‌ی تطبیقی بررسی کرد؛ زیرا خاستگاه‌های متفاوت و سرگذشت‌های چندگانه‌ای در مورد پیدایش و رواج کشت و مصرف چای در جهان وجود دارد که در آن‌ها گاهی مرزِ بین افسانه و واقعیت مشخص نیست. با بررسی اکثر منابع علمی و معتبر، می‌توان به جمع‌بندی نسبی در مورد تاریخچه چای به شرح در پی آمده رسید:

چای چیست و کشت چای و فرآوری آن چگونه انجام می‌شود؟

از جنبه‌ی علمی، گیاه و نوشیدنی حاصل از یک گل زینتی به نام علمی Camellia sinensis را چای می‌نامند. نام آن در چین جنوبی و چین شمالی به ترتیب، «چای» و «تِی» گفته می‌شود. کشت چای در مناطقی صورت می‌پذیرد که در آنجا حداقل 1200 میلی‌متر بارندگی سالانه وجود داشته باشد و خاک مناسب برای آن خاک اسیدی با PH پنج و نیم است. از جنبه‌ی فرآوری، برگ چای مراحل حرارت دهی، خشک سازی و گاه افزودن برخی دیگر از گیاهان را می‌گذراند و سرانجام به مدت چند دقیقه در آبِ جوش، جوشانده می‌شود. فرآوری نوع سیاه آن به دو روش رسمی (Orthodox) و غیررسمی (Unorthodox) قابل انجام است. در این گیاه، «آنتی‌اکسیدان»، «کافئین» و «تئوفیلین» وجود دارد.

خاستگاه و تاریخچه چای در جهان

با این که در منابع مختلف از چند کشور آسیایی به عنوان خاستگاه این گیاه نام برده شده است؛ ولی اکثریت قریب به اتفاق این منابع، کشور چین را خاستگاه اصلی بوته‌ی گیاه چای می‌دانند.

در این میان یکی از مشهورترین روایت‌ها مربوط به 2737 سال پیش از میلاد مسیح است که طبق آن، روزی امپراتور وقت چین به نام «شِن نونگ» (Shen Nung) که خود گیاه‌شناسی حاذق بود در زیر دختی نشسته بود و خدمتکار او آب جوشانده شده‌ای تهیه دیده بود که با افتادن یک برگ چای در آب جوش، شن نونگ به خاصیت این گیاه پی برد و از آن‌ پس مصرف این نوشیدنی به‌ مرور در چین و نقاط دیگر جهان رواج یافت. اگر بخواهیم از روایت‌ها خارج شده و کمی مستندتر به بررسی این موضوع بپردازیم، باید بگوییم که در مزارهای اکتشاف شده‌ی مربوط به زمان حکومت خاندان «هان» (Han) در چین که مربوط به سال‌های 220 تا 206 قبل از میلاد است؛ وسایل چای‌خوری کشف شده است، اما چای به‌ عنوان نوشیدنی رسمی و ملی چین، از زمان سلسله «تانگ» (Tang) که از سال‌های 618 تا 906 میلادی بر چین حکومت می‌کردند رواج یافت. منبع مستند دیگری نیز در این مورد وجود دارد که مربوط به نویسنده‌ای چینی به نام «لو یو» است (Lu Yu) که اولین کتاب رسمی درباره‌ی «چاچینگ» (Ch’a Ching) یا همان چای کلاسیک را نوشته است. کمی بعد از این تاریخ بود که برای نخستین بار، این گیاه توسط راهبان بوداییِ ژاپنی که برای تحصیل به چین سفر کرده بودند، در کشور ژاپن معرفی شد و مورد توجه قرار گرفت، طوری که در آیین‌ها و مراسم ژاپنی، جایگاه ویژه‌ای یافت که از آن به‌ عنوان مراسمِ (جشنِ) چای نیز یاد می‌شود. در ژاپن، دو نوع مراسم در این مورد به وجود آمد: یکی به نام « اوچاکای» (お茶会) که ساده‌تر انجام می‌شود و دیگری که بیش تر طول می‌کشد به نام «چاجی» (茶事) موسوم است.

تاریخچه رواج مصرف چای در اروپا

ازنظر زمانی، اروپا در مورد مصرف این نوشیدنی از دیگر نقاط جهان بسیار عقب تر است. آشنایی با خواص این گیاه در اروپا، مربوط به نیمه‌ی دوم قرن شانزدهم میلادی می‌شود. نوشیدن چای ابتدا در بین تاجران و بازرگانان پرتغالی رواج پیدا کرد اما تجارت آن، نه توسط پرتغالی‌ها بلکه توسط رقیبان تجاری آن‌ها که هلندی‌ها بودند؛ آغاز شد. نخستین بار در حدود سال 1606 میلادی بود که هلندی‌ها تجارت این بوته را از طریق جزیره‌ی «جاوه» از چین به هلند آغاز کردند و به زودی چای در بین مردم هلند به عنوان یک نوشیدنی لوکس شناخته شد.

تاریخچه مصرف چای در انگلستان

ورود چای به انگلستان در حدود سال 1600 میلادی آغاز شد، در ابتدا ملوان‌ها و تاجران، این گیاه را به عنوان یک هدیه از آسیا به شهرهای خود در انگلستان می‌بردند. اولین قهوه‌خانه در سال 1652 در لندن تأسیس شد و تا مدت‌ها مردم به این نوشیدنی با کنجکاوی می‌نگریستند. هم‌چنین در سال 1658 یکی از مجله‌های منتشرشده در لندن به نام (Mercurius Politicus) در این مورد، مطلبی درج کرد که در آن، نام این نوشیدنی را از قول چینی‌ها «تی چا» (T cha) و از قول سایر ملل، «تای» (Tay) معرفی کرد؛ سپس نوبت به اولین واردات رسمی و انبوه این محصول به انگلستان توسط کمپانی انگلیسی «هند شرقی» می‌رسد که مربوط به سال 1664 می‌شود، موضوع تأثیرگذار دیگر در رواج نوشیدن چای در انگلستان و اروپا، مربوط ازدواج «چارلز دوم» با پرنسسی پرتغالی به نام «براگانزا» (Braganza) است. پرنسس براگانزا معتاد به نوشیدن چای بود و همین امر تأثیر زیادی در معرفی و رواج چای در انگلستان و اروپا داشت، طوری که چای ابتدا به عنوان یک نوشیدنی در بین طبقات اشراف و نیز توسط قضات دادگاه‌های انگلستان مورد استفاده قرار گرفت و سپس در بین دیگر اقشار مردم انگلستان نیز تا حدی رواج یافت.

پیدایش چای در ایران

هرچند در مورد چای ایرانی مطالب زیادی نوشته شده ولی در مورد پیدایش و پیشینه‌ی چای ایرانی تعداد منابع مستند و موثق، چندان زیاد نیست. در این مقاله به بررسی پیدایش و گسترش کشت چای ایرانی می‌پردازیم و در مورد انواع چای ایرانی نیز نکته‌هایی را ذکر می کنیم.

ویژگی‌های چای ایرانی (چای سیاه ایرانی)

در شمال ایران به‌طورمعمول چای ایرانی در سه فصل بهار، تابستان و پاییز کشت می‌شود. با ادغام اصلی‌ترین تقسیم‌بندی‌های چای ایرانی (چای شمال)، می‌توان چای ایرانی را به شکل در پی آمده تقسیم‌بندی کرد:

چای سرگل ایرانی

که از بالاترین قسمت برگ‌های چای و فقط در فصل بهار تولید می‌شود. به اعتقاد بسیاری، چای سرگل، بهترین چای دنیا است، کمی تلخ و گس است و ظاهر آن شکل پیچی دارد و عطر فوق‌العاده‌ای از آن به مشام می‌رسد. هم‌چنین از چای بهاره نیز برای چایی که در فصل بهار به دست می‌آید نام برده می‌شود.

چای قلم ایرانی

از برگ‌های بالایی و برگ موسوم به برگ سوم گیاه چای به دست می‌آید. چای قلم، درشت‌تر است و برخی آن را خوش‌رنگ‌ترین چای ایرانی می‌دانند.

چای ممتاز ایرانی

ایرانی که ترکیبی از برگ‌های بالایی و پایینی گیاه چای است. چای ممتاز ایرانی تلخی و گسی متعادلی دارد.

چای شکسته ایرانی

که از برگ‌های وسط و برگ‌های انتهایی گیاه مذکور به دست می‌آید و اندازه‌ی کوچک‌تری دارد. هم‌چنین چای شکسته‌ی تجاری مخلوطی از انواع چای ایرانی محسوب می‌شود.

چای باروتی ایرانی

که از برگ‌های انتهایی گیاه چای حاصل می‌شود و به آن چای کله ‌مورچه‌ای نیز گفته می‌شود.

به‌طور کلی چای ایرانی دارای مقدار بیش تری از «کافئین» است که موجب ایجاد آرامش بیش تر می‌شود. چای ایرانی در صورت اصل بودن، در استکان چای، حتی بعد از سپری شدن چندین ساعت تغییر رنگ نمی‌دهد. متأسفانه اغلب، این تصور غلط وجود دارد که هر چای که کمی دیر رنگ بگیرد مرغوب نیست. این تفکر، غلط است و زود رنگ گرفتن چای ناشی از افزودنی‌هایی است که به چای اضافه می‌شود و نه چای طبیعی و یا این که مربوط به خواص برگ‌های پایینی چای است که از آن به نام چای باروتی نام برده می‌شود ولی ازلحاظ کیفیت، پایین‌تر از چای سرگل، قلم و شکسته است.

تاریخچه‌ی چای ایرانی

بیش تر اسناد مکتوب در مورد وجود چای در ایران در سفرنامه‌های افراد خارجی که از ایران بازدید کرده‌اند وجود دارد که تا به قرن پانزدهم میلادی می‌رسد. وجود راه ابریشم، مهم‌ترین تأثیر را در انتقال چای از چین و دیگر نقاط چای خیز آسیا به ایران داشت؛ به مرور زمان تقاضا برای چای در نزد ایرانیان افزایش یافت و فکر تولید بیش تر یا وارد کردن چای در بین برخی از اشخاص دولتی شکل گرفت.
در اواخر دوران قاجار و در ابتدا تلاش برای وارد کردن بوته‌ی چای از هندوستان و کشت آن در ایران، ناکام ماند؛ تا این که شخصی به نام «کاشف ‌السلطنه» به این کار همت گماشت.

لقب پدر چای ایرانی متعلق به همین شخص که شاهزاده‌ای از سلسله‌ی قاجار بود است. نام او «آقا محمد خان قوانلو» ملقب «میرزا کاشف‌السلطنه» متولد شهر «لاهیجان» بود. از او با القاب دیگری مانند «چای‌کار» نیز نام برده شده است.
با تحقیق بیش تر متوجه می‌شویم که این شخص در حدود سال 1895 میلادی به مقام ژنرال کنسول ایران در هندوستان منصوب می‌شود. در آن زمان، یکی از مناطقی که نمایندگان سیاسی کشورها در فصل تابستان در آنجا به سر می‌برده‌اند، منطقه‌ای واقع در دامنه‌ی هیمالیا به نام «سیملا» بوده است. در همین منطقه بود که «آقا محمدخان قوانلو» با چای‌کاری بیش تر آشنا شد و نظر به علاقه‌ی شخصی، به تحقیقات خود درباره‌ی چای ادامه داد.

در ادامه‌ی همین تحقیقات بود که در هندوستان به مسافرت‌هایی پرداخت که هدف از آن آشنایی و دیدن مناطق اصلی چای‌کاری در آن کشور بود. او به همین حد نیز بسنده نکرد و دوره‌ی تحصیلی مرتبط با کشت چای را نیز در هندوستان در مدرسه‌ی انگلیسی‌هاطی کرد و فارغ‌التحصیل شد.
برخی روایات حکایت از آن دارد که این شاهزاده‌ی قاجار به خاطر ممنوعیت تعلیم فنون چای‌کاری که در انحصار انگلیسی‌های مستقر در هندوستان بود، مدتی هویت واقعی خود را پنهان و خود را به‌عنوان خدمتکار یک پرنس فرانسویِ ساکن در هندوستان معرفی کرد تا بتواند در این رشته در مدرسه‌ی انگلیسی‌ها در هند تحصیل کند!
صحت سخن فوق کاملاً مشخص نیست ولی به نظر می‌رسد که مصونیت سیاسی یا امکانات وی به عنوان یک نماینده‌ی سیاسی بوده که باعث شده بتواند هویت واقعی خود را به‌هرحال به نوعی پنهان کرده و برخلاف مقررات جاری انگلیسی‌ها، تکنیک‌های انحصاری چای‌کاری را در هندوستان یاد بگیرد.
کاشف‌السلطنه مدتی نیز به‌طور عملی به کشت چای پرداخت. به‌هرحال، مسلم است که نخستین رواج دهنده‌ی رسمی کشت چای ایرانی، همین آقا محمدخان قوانلو بوده است. او نمونه‌هایی را به‌عنوان چای ایرانی که قابلیت پرورش بیش‌تری در شمال ایران را داشت برگزید و از هندوستان به ایران فرستاد. ازجمله گفته می‌شود که آقا محمدخان قوانلو از منطقه‌ی «کنگر» هندوستان حدود 3000 بوته‌ی چای به ایران منتقل کرد.
نخستین کارخانه‌ی مدرن چای در سال 1934 میلادی در ایران تأسیس شد و مزارع چای ایران شبیه به مزارع چای «دارجلینگ» هندوستان، بیش تر در دامنه‌ها قرار دارند و محصول اصلی آن‌ها چای سیاه است.

فرهنگ مصرف چای در ملل مختلف چگونه است

در این مقاله نگاهی به نحوه و فرهنگ مصرف چای در کشورهای خارجی و مراسم و باورهای پیرامون آن خواهیم داشت.

نکته‌هایی فرهنگی، پیرامون نحوه‌ی ارائه و مصرف چای در کشورهای خارجی

چای خارجی فقط در تعریف فیزیکی و توصیف انواع آن خلاصه نمی‌شود و به نحوه‌ی مصرف چای خارجی نیز ارتباط می‌یابد. علاوه بر چین؛ هندوستان، ژاپن و بسیاری از کشورهای آسیایی، در کشورهایی نظیر انگلستان و فرانسه نیز می‌توان از موضوعی به نام فرهنگ مصرف چای خارجی سخن گفت. برخی از آداب‌ورسوم مرتبط با مصرف چای در کشورهای مختلف را می‌خوانیم:

مصرف چای در چین

در اکثر منابع، از کشور چین به‌عنوان خاستگاه اصلی چای نام برده شده است. نوشیدن چای در چین، با آداب خاصی همراه است. به‌عنوان مثال، چینی‌ها معمولاً اول چای را بو می‌کنند و بعد به رنگ چای می‌نگرند و آن را مزه می‌کنند.

ظرف چای‌خوری سنتی چینی‌ها سه قسمت دارد که عبارت‌اند از: درپوش، کاسه و پایه. در هنگام مزه کردن چای، باید پایه‌ی ظرف را روی دست گرفت و دست دیگر را روی درپوش گذاشت.

مصرف چای در ژاپن

چای، توسط راهبان بودایی از چین به ژاپن آورده شده. در ژاپن، دو نوع آیین خاص درباره‌ی چای وجود دارد یکی به نام « اوچاکای» (お茶会) که ساده‌تر انجام می‌شود و دیگری که حدود چهار ساعت طول می‌کشد به نام «چاجی» (茶事) معروف است.

مصرف چای هندوستان

بیش‌ترِ آن‌چه که در دنیا به‌عنوان چای خارجی در کشورها مصرف می‌شود متعلق به کشور هندوستان است. اصلی‌ترین زمان مصرف چای در نزد هندی‌ها، هنگام نیم‌روز یا بعد از فراغت از کار روزانه است، هندی‌ها در بیش‌تر اوقات، چای را با شیر مخلوط کرده و می‌نوشند.

مصرف چای در میانمار

در میانمار، نوعی چای ترش همراه با تنقلاتی مانند بادام زمینی، کنجد نارگیل خرد شده و … مصرف می‌شود.

مصرف چای در مصر

چای، نوشیدنیِ ملی مصر است و چای خارجی از «سریلانکا» و «کنیا» وارد می‌شود. مصری‌ها چای را با شکرِ نیشکر شیرین کرده و اغلب برگ‌های نعنای تازه همراه با شیر در کنار بساط چای آن‌ها مشاهده می‌شود.

مصرف چای در روسیه

سردسیر بودن روسیه چای را حتی از قبل از دوران «پطر کبیر» به یک نوشیدنی محبوب تبدیل کرده بود. در روسیه تا مدت‌ها عبارت چای خارجی، به چای وارداتی از هندوستان اطلاق می‌شد. به مرور با افزایش واردات چای، این نوشیدنی به نوشیدنی محبوب افراد عادی نیز تبدیل شد و سماور در خانه‌های روس‌ها کاربرد وسیعی یافت. چای در روسیه بیش تر با شکر و یا مواد خوراکیِ شیرین مصرف می‌شود.

مصرف چای در فرانسه

در فرانسه رسم چای خوردن براثر علاقه‌ی پادشاهی از سلسله‌ی «بوربن» به نام «لویی چهاردهم» که چای را عامل کمک به هضم غذا می‌دانست شکل گرفت ولی بعد از انقلاب کبیر فرانسه و از سال 1789 به بعد، رسم نوشیدن چای کم‌رنگ شد، تا این که از سال 1850 میلادی به بعد و هم‌زمان با پیشرفت فرانسوی‌ها در کیک پزی، سنت نوشیدن چای با کیک رواج یافت.

مصرف چای در انگلستان

در بین کشورهای غربی یکی از بیش‌ترین مصرف‌های چای، متعلق به انگلستان است و مصرف سرانه‌ی چای در آن کشور از بسیاری کشورهای دیگر بیش تر است. چای خارجی نخستین بار در اواخر قرن شانزدهم توسط «کمپانی هند شرقی» به انگلستان وارد شد. همسر «چارلز دوم» که پرنسسی پرتغالی به نام «براگانزا» (Braganza) بود، به نوشیدن چای خارجی عادت داشت و همین امر، نقش مهمی در رواج آن در بین طبقات اشراف و قضات انگلستان داشت.

در فرهنگ انگلستان، نوشیدن چای با عنوان (Tea Time) و گپ زدن‌ها و صحبت‌هایی که در این بازه‌ی زمانی انجام می‌شود، جایگاه فرهنگی و آداب ویژه‌ای دارد.

ماسک موی شما ماسک بابونه

حتما برای شما هم پیش آمده که چای درست کنید اما انقدر گرم صحبت با دوستتان شدید که چایتان سرد شده و اصطلاحا از دهان افتاده است. دفعه بعد این اتفاق برایتان افتاد اصلا ناراحت نشوید چون شما بدون اینکه بخواهید یک ماسک طبیعی و مناسب برای موهایتان درست کرده اید.

دمنوش بابونه سرد شده موهایتان نرم و براق میکند، از شکنندگی آنها جلوگیری میکند و به رشد آنها کمک میکند علاوه بر این موارد تانن، آنتی اکسیدان و ویتامین E موجود در این چای به تقویت و حفظ رطوبت موها کمک میکند، توجه داشته باشید مصرف زیاد این ماسک مو باعث خشکی آنها میشود، پس توصیه میکنیم بیشتر از هفته ای یکبار از آن استفاده نکنید.

یکی دیگر از مزایای دمنوش بابونه برای مو، حفظ درخشش و نرمی موهای رنگ شده است.

طرز تهیه ماسک موی بابونه

ابتدا 2 لیوان آب را گرم کنید، اگر از گلهای خشک شده بابونه استفاده میکنید به ازای هر لیوان یک قاشق غذاخوری و اگر از چای بابونه کیسه ای استفاده میکنید به ازای هر لیوان 2 عدد چای کیسه ای لازم دارید، چای بابونه را دم کنید.

اگر موهای بلندی ندارید یک لیوان برایتان کافیست اما اگر موهایتان بلند هستند از  2 لیوان آب یا بیشتر استفاده کنید. بعد از 5 دقیقه که چای دم کشید آنرا در محیط اتاق قرار دهید تا خنک شود، میتوانید ماسک را استفاده کنید یا در یخچال قرار دهید، سرما باعث میشود اثر بخشی ماسک بهتر شود.

حالا ماسک بابونه شما آماده استفاده است، میتوانید مخلوط چای بابونه را در یک بطری آب پاش بریزید و روی موهایتان بپاشید و یا مستقیما روی موهایتان بریزید. زمانی که موها کاملا به چای بابونه آغشته شدند پوست سرتان را ماساژ دهید سپس با کلاه حمام آنها را بپوشانید و اجازه دهید 20-30 دقیقه روی موهایتان بماند سپس با آب سرد موهایتان را آبکشی کنید، و از نرم کننده و شامپوی مورد علاقه خود استفاده کنید.

اگر از محلول دمنوش بابونه باقی ماند میتوانید تا 2 هفته در یخچال نگهداری کنید.

مراقب پوست با دمنوش بابونه

علاوه بر نوشیدن دمنوش بابونه میتوانید از آن به صورت موضعی و به شکل تونر برای پوستتان استفاده کنید میتوانید بابونه را دم کنید (کمی بیشتر از زمانی که میخواهید دمنوش درست کنید بابونه استفاده کنید.) و آنرا به یک بطری آب پاش منتقل کنید و به پوستتان بپاشید. بابونه دارای خواص ضد التهاب و ضد عفونی کنندگی است. که میتواند عفونت را بهبود بخشد، همچنین میتوانید آنرا روی پوست صورت خود بزنید و برای پف زیر چشم پنبه آرایشی را به دمنوش بابونه خنک شده آغشته کنید و به صورت ضربه های ملایم به اطراف چشمان خود بزنید، بسیاری از محصولات آرایشی دارای عصاره بابونه هستند و شما به راحتی میتوانید در منزل خود این عصاره را تهیه و استفاده کنید، اگر دوست داشته باشید میتوانید اسطوخودوس و رزماری را هم به همراه بابونه دم کنید و سپس مورد استفاده قرار دهید.

توجه کنید بابونه ممکن است در برخی افراد حساسیت ایجاد کند، برای جلوگیری از بروز مشکلات ناشی از حساسیت ابتدا مقدار کمی از تونری را که تهیه کرده اید را پشت ساعدتان امتحان کنید اگر تا ۲۴ ساعت خارش یا قرمزی مشاهده نکردید از آن استفاده کنید.

همه چیز در باره دم نوش بابونه

یک فنجان دمنوش بابونه دارای دو کالری، دو میلی گرم سدیم و کلسترول صفر است با این وجود مزیت های بسیاری برای سلامت جسم و روح دارد.

تقریبا هر گل، میوه و دارویی میتواند به صورت دمنوش مورد استفاده قرار بگیرد. کافیست کمی در دنیای گیاهان دارویی پرسه بزنید تا ده ها گیاه دم کردنی را پیدا کنید که خاصیت های گسترده ای دارند از نوشیدنی های گیاهی ضد آلرژی تا نوشیدنی های جوان کننده.

اما اگر کسی بخواهد به سمت دمنوش گیاهی برود احتمالا دمنوش بابونه جز 5 انتخاب اول او خواهد بود. دمنوش بابونه از محبوبیت بسیار زیادی بین مردم کل دنیا برخوردار است که در انواع مختلف در دسترس همه مردم قرار دارد که این یکی از مزایای این گیاه پر خاصیت است یعنی در دسترس بودن. یکی از متداول ترین روش های استفاده از این گل پر خاصیت دمنوش بابونه است.

چای مارکت سعی دارد در این مطلب به جنبه های مختلف گیاه بابونه بپردازد.

انواع گیاه بابونه

به طور کلی دو نوع بابونه در جهان وجود دارد: بابونه رمی و بابونه آلمانی؛ بابونه رمی گیاه بومی منطقه غربی اروپا و شمال آفریقا است این گیاه در اواخر بهار و اوایل تابستان گل میدهد. بابونه آلمانی گیاه بومی غرب آسیا است. اما به طور کلی ریشه اصلی این گیاه از مصر می آید چرا که اولین مورد ثبت شده رسمی که در مورد بابونه بوده در یک پاپیروس بوده است که قدمت آن به سال1550 قبل از میلاد مسیح برمیگردد. در مصر باستان از گیاه بابونه برای احترام و تقدیس خدایان استفاده میشده همچنین برای مومیایی کردن مردگان و برای درمان بسیاری از بیماری ها از بابونه استفاده میشده.

رومیان نیز از بابونه به عنوان نوشیدنی استفاده میکردند همچنین این گیاه را بخور میدادند. جالب است بدانید که نام بابونه رومی به علت اینکه توسط رومیان مورد استفاده قرار میگرفته نام گذاری نشده بلکه در قرن 19 میلادی توسط یک گیاه شناس رومی نام گذاری شد.

در بسیاری از درمان های گیاهی بابونه مورد استفاده قرار میگیرد. از جمله برای درمان تب، سرفه یا برونشیت، التهابات پوستی، مشکلات کبد و کیسه صفرا همچنین برای افزایش اشتها مورد استفاده قرار میگیرد. برخی از درمانگران گیاهی معتقدند گه اگر یک فنجان چای بابونه قبل از خواب میل شود میتواند از کابوس های شبانه جلوگیری کند.

در گذشته مردم گیاه بابونه را پزشک سایر گیاهان می نامیدند، چرا که معتقد بودند که گیاه بابونه بهترین همراه برای سایر گیاهان است و گفته شده است که اگر بابونه را در کنار گیاهانی که مریض هستند قرار دهید از هر 10 گیاه 9 مورد آنها درمان میشوند.

این در حالیست که بسیاری از مطالعات امروزی برخی از ادعاهای بیان شده را تایید میکنند، اخیرا گزارشی در مجله کشاورزی و مواد غذایی تایید کرده که بابونه یک ضد التهاب قوی و موثر، آرام بخش و بهبود دهنده زخم معده است. تحقیقات نشان میدهد که بابونه میتواند به عنوان یک آنتی اکسیدان و ضد میکروب قوی عمل کند.

دمنوش بابونه نه تنها یک نوشیدنی خوش طعم و آرامش بخش است (که البته یه طور طبیعی بدون کافئین نیز هست.) به علاوه بسیاری از مزایای چای سبز را هم در خود دارد.

این نوشیدنی خوش طعم بهترین انتخاب برای نوشیدن قبل از خواب است، قبل از آنکه به رختخواب بروید خودتان را به یک فنجان چای بابونه مهمان کنید و خوابی آرام را به خود هدیه دهید.

میتوانید به ازای هر دو قاشق بابونه یک قاشق اسطوخودوس اضافه کنید، این ترکیب آرامش بخش برای خوابی راحت انتخاب مناسبی خواهد بود.

خیلی ها تصور میکنند که دم نوش بابونه فقط یک نوشیدنی آرامش بخش و مناسب برای بعد از ظهر های جمعه است. اما بابونه خیلی بیشتر از اینها برای شما مفید است. از بابونه به عنوان یک گیاه دارویی تقدیر میشود، این گیاه به قدری برای مصریان باستان محترم بوده که آنرا به خدایان خود تقدیم میکردند.

مشکلات گوارشی و دمنوش بابونه

بابونه یک ضد التهاب فوق العاده قوی است، که خبر خوبی برای کسانی است دارای مشکلات گوارشی هستند، این گلهای سفید کوچک به سلامت و بهبود دستگاه گوارش کمک میکنند، اگر شما هم جز کسانی هستید که دستگاه گوارش ضعیفی دارید میتوانید از مزایای مصرف این ضد التهاب طبیعی استفاده کنید.

آنتی اکسیدان، ضد التهاب و ضد سرطان

گلهای خشک شده بابونه سرشار از آنتی اکسیدانهایی مانند  terpenoids  و  flavonoids (فلاونوئیدها) هستند که برای مبارزه با بیماری بسیار سودمند خواهند بود. گلهای بابونه بدون هیج عارضه ی منفی به عنوان دارویی سرشار از آنتی اکسیدان قابل استفاده است. ترکیبات آنتی اکسیدانی موجود در بابونه با مبارزه با آسیب رادیکال های آزاد و جلوگیری از جهش سلولی، التهاب را کاهش می دهد همچنین با بهتر کردن عملکرد سیستم ایمنی بدن اختلالات خلقی؛ درد و تورم : پوست ، مو، ناخن، دندان ها و چشم ها را کاهش میدهد. برخی، از گیاهان بابونه بعنوان "آسپیرین گیاهی" نامگذاری کرده اند، زیرا این دارو در طول قرن ها برای درمان کمر درد مفید بوده است.

روی این گیاه سودمند مطالعات متعددی در زمینه فعالیت ضد سرطانی انجام شده است. شواهد نشان می دهد که استفاده از بابونه اثرات مثبتی در جلوگیری از رشد تومور سرطانی داشته است و عملکرد آن به عنوان یک درمانگر سرطانی طبیعی بسیار مفید است. اعتقاد بر این است که مهار سلولهای سرطانی توسط بابونه به علت آنتی اکسیدانهایی به نام آپی ژنین است که به نظر می رسد به مبارزه با سرطان های پوستی، پروستات، سینه و تخمدان کمک می کند. به طور کلی این گیاه کوچک حاوی مقادیر زیادی آنتی اکسیدان است که برای انواع بیماری های سرطانی و عفونی سودمند و کارآمد خواهد بود.

بابونه، کاهنده ی درد

گلهای سفید و کوچک بابونه می توانند به طور طبیعی درد ناشی از آرتروز، آسیب، درد پشت، تب و حاملگی را کاهش دهد. از آنجایی که دم کرده ی بابونه آرامش بخش سیستم عصبی انسان نیز هست، از آن برای تسکین درد بدن و ذهن پس از زایمان نیز استفاده میکنند. به عنوان مثال، در برخی از نقاط جهان مانند مکزیک، چای بابونه به زنان پس از زایمان داده می شود تا ماهیچه های شکمی خود را آرام کنند و درد آنها را از لحاظ جسمی و ذهنی کاهش دهند. نوشیدن چای بابونه به طور روزانه باعث از بین رفتن تنش ها و اضطرای میشود.

کاهش مخاط به هنگام سرماخوردگی

از آنجایی که مزایای بابونه شامل مبارزه با عفونت ها و کاهش تراکم مخاط است، عصاره ی آن به بسیاری از اسپری های بینی افزوده می شود. بهتر است زمانی که بیمار هستید و می خواهید سرماخوردگی، عفونت آنفلوانزا یا سینوس را از بین ببرید از چای بابونه استفاده کنید تا علاوه بر برطرف کردن عفونت و ضدعفونی کردن سینوس ها، مخاط حاصل از عفونت را نیز کاهش دهید. برای این منظور میتوانید علاوه بر نوشیدن چای بابونه، بخار آن را استنشاق کنید و حتی از چای دم کشیده ی بابونه  که کمی ولرم شده به عنوان دهانشویه استفاده کنید و اصطلاحا آن را غرغره نمایید.

شادابی و سلامت پوست

اگر پوست صورتتان خشک است و یا به دلیل عوامل مختلفی دچار قرمزی و التهاب شده میتوانید روغن بابونه را به عنوان لوسیون استفاده کنید. ولی در مجموع به علت خاصیت ضد التهابی و ضد میکروبی که بابونه دارد میتوانید از عصاره ی آن به عنوان پاک کننده آلودگی های سطح پوست بهره مند شوید. ناگفته نماند که این گیاه معجزه آسا برای از بین بردن علائم پیری مانند لکه های تیره و خطوط ریز، پاک کردن شوره سر و درمان سریع زخم بسیار سودمند است.

لثه و دندانهایی سالم به کمک بابونه

بابونه علاوه بر بهبود پوست و دستگاه تنفسی، مزیت های دیگری نیز دارد که شامل توانایی مبارزه با عفونت های مختلف باکتریایی حفره دهان، دندان ها و لثه ها است. بنابراین اگر از عصاره بابونه به عنوان دهانشویه استفاده کنید لطف بزرگی به سلامت دهان و دندان خود کرده اید. ناگفته نماند که بسیاری از دهانشویه های موجود در بازار هم از عصاره ی بابونه بهره مند هستند.

بهبود سلامت قلب

بابونه با حمایت از قلب و عروق و با توجه به سطح بالایی از فلاونوئیدها خطر مرگ ناشی از بیماری های قلبی عروقی را در سالمندان کاهش میدهد.

کپسول ماچا را بشناسیم.

امروزه شرکت های زیادی اقدام به تولید کپسول های ماچا کرده اند و آن را به عنوان داروی لاغری عرضه میدارند. آنها مدعی هستند که این کپسول ها از پودر خالص ماچا پر شده اند و عاری از هرگونه مواد نگه دارنده و افزودنی هستند. میزان مصرف این کپسول ها با توجه به مقدار چای ماچا موجود در آنها متفاوت است.

کپسول ماچا از این جهت در عرصه ی تولید قرار گرفت که مصرف آن راحت تر و سریعتر است. در صورت مصرف کپسول ماچا، برای هربار مصرف نیازی به فرآوری آن ندارید و تنها با یک لیوان آب ماچای روزانه ی خود را مصرف نموده اید. از طرفی این کپسول ها مورد استقبال کسانی که طعم چای سبز را دوست ندارند نیز قرار گرفته است.

با افزایش مخاطبان چای سبز ماچا این پودر جادویی سبز رنگ علاوه بر کپسول خوراکی به صورت کپسول های نسپرسو Nespresso نیز در بازار جهانی موجود است. اما آیا فواید چای ماچا در قالب کپسول ماچا نیز موثر است؟ آیا شرکت های تولید کننده ی این کپسول ها بر ادعای خود ثابت قدم هستند و کپسول های هیدروکسی پروپیل متیل سلولز را با ماچای خالص پر میکنند؟ آیا واقعا هیچ مواد نگه دارنده و افزودنی به آن اضافه نمیکنند؟ این ها همه شبهاتی است که برای مصرف کپسول ماچا آن هم به عنوان داروی لاغری در ذهن نقش میبندد. از طرفی بسیاری از سود جویان، قرص ها و کپسول های پر شده با عصاره ی چای سبز را به عنوان کپسول ماچا ارائه میکنند. که تمیز دادن این دو نوع محصول برای مصرف کنندگان ناممکن است چراکه شما به عنوان مصرف کننده ی کپسول هیچ طعمی را نخواهید چشید و تنها شاهد لاغری خود خواهید بود که برای شما بسیار هم خوشایند است. اما آیا میدانید اگر به جای کپسول ماچا در حال مصرف کپسول عصاره ی چای سبز باشید چه مشکلاتی پیش روی شما خواهد بود؟

اگر قصد خرید ماچا (کپسول ماچا) را دارید، بسیاری از سود جویان، قرص ها و کپسول های پر شده با عصاره ی چای سبز را به عنوان کپسول ماچا ارائه میکنند.

مقایسه ی کپسول ماچا و کپسول عصاره ی چای سبز

چای سبز ماچا و عصاره ی چای سبز مزایای سلامتی مشابه بسیاری دارند از جمله کاهش وزن و کم شدن اشتها؛ که برای مخاطبان آنها بسیار حائز اهمیت است. قرص های گیاهی چای سبز که شامل عصاره چای سبز هستند با مشکلات مربوط به کبد و کلیه ارتباط مستقیم دارند و اغلب حاوی پرکننده ها و مهار کننده های اشتها هستند که می توانند باعث آسیب درازمدت شوند.

جمع بندی

اگر چه قرص های چای سبز بسیاری در بازار رایج هستند، اما تعداد انگشت شماری از مارک های موجود ، کپسول های پودری ماچا matcha را ارائه می دهند. و شما به عنوان مصرف کننده قادر نخواهید بود که کپسول چای سبز ماچا را از کپسول های عصاره ی چای سبز تشخیص دهید و ممکن است در اثر مصرف کپسول اشتباه دچار مشکلات کبدی و کلیه شوید. از این رو مصرف کپسول های چای سبز ماچا را به شما توصیه نخواهیم کرد و به شما پیشنهاد میکنیم که کمی از وقت خود را برای آماده کردن چای سبز ماچا به صورت سنتی، خرج کنید و آن را به سالم ترین و مطمئن ترین شکل مصرف نمایید و علاوه بر لذت آماده کردن یک دمنوش سلامتی، لذت تناسب اندام را هم تجربه کنید.

عوارض چای رویبوس چیست

چای Rooibos یک نوشیدنی سالم و خوشمزه است. رویبوس کافئین ندارد و میزان تانن آن کم و میزان آنتی اکسیدان بسیار بالایی دارد از این رو چای رویبوس برای سلامتی بسیار مفید است که برای اطلاع از آن میتوانید به مقاله ی چای رویبوس چیست؟ مراجعه کنید.

اما همانطور که میدانید مصرف روزانه ی هر نوع نوشیدنی و در کل هر چیزی که به طور روزانه و مقدار زیاد میل شود ممکن است عوارض یا اثرات منفی روی بدن داشته باشد. ما در اینجا میخواهیم درباره عوارض چای رویبوس، این نوشیدنی کمیاب و نادر صحبت کنیم.

عوارض چای رویبوس

به طور کلی نوشیدن چای رویبوس بسیار مفید بوده و این نوشیدنی خوش رنگ برای سلامتی شما کارآمد خواهد بود اما باید با اثرات جانبی احتمالی این دمنوش کمیاب هم آشنا شوید.

افزایش آنزیم های کبد

یک مورد مطالعه روی کسانی که به طور روزانه مقدار زیادی از چای رویبوس استفاده میکردند نشان داد افزایش آنزیم های کبدی با مصرف روزانه ی این دمنوش ارتباط مستقیم دارد. که افزایش این آنزیم ها اغلب نشانگر مشکلات کبدی هستند.

افزایش هورمون استروژن

ترکیبات خاصی در دمنوش رویبوس وجود دارد که میتواند تولید هورمون های زنانه، استروژن را تحریک کند. و این یکی دیگر از عوارض چای رویبوس است که برای افرادی با شرایط حساس به هورمون، ممنوعیت مصرف ایجاد میکند. برخی منابع معتقدند کسانی که در شرایط هورمونی نامناسب هستند مانند افراد مستعد سرطان پستان بهتر است از این دمنوش استفاده نکنند.

اختلال با داروهای شیمی درمانی

از طرفی به دلیل بالا بودن میزان آنتی اکسیدان در چای رویبوس، کسانی که در مرحله ی شیمی درمانی به سر میبرند باید با مشورت پزشک معالج خود به مصرف این دمنوش بپردازند چرا که ترکیب شدن آنتی اکسیدان های رویبوس با داروهای شیمی درمانی ممکن است اثر سوء داشته باشد و یکی از عوارض چای رویبوس محسوب میشود.

تنگی نفس

این چای برای افرادی که مستعد آلرژی هستند توصیه نمیشود. از عوارض چای رویبوس میتوان به ایجاد آلرژی و در ادامه ی آن، مشکل تنفس، خارش پوست، تنگی نفس، سستی و سفتی سینه اشاره کرد.

عوارض جانبی ممکن برای نوزادان

با این وجود که نوشیدن چای رویبوس برای مادران شیرده و باردار بسیار مفید است، اما برای آن دسته از مادران که از مکمل های دارویی استفاده میکنند توصیه نمیشود. چرا که ممکن است این اختلال برای کودک مضر باشد.

رویبوس تازه می تواند سمی باشد

چای Rooibos تازه یا خام ممکن است با باکتری ها و سالمونلا آلوده باشد، بنابراین مطمئن شوید که بهترین نوع از این نوشیدنی را مصرف کنید.

گفتنی است این دمنوش گیاهی نادر به طور کلی برای سلامت انسان بسیار سودمند است و اثرات جانبی ذکر شده اغلب روی نمونه های آزمایشگاهی رویت شده است.